Historia na przestrzeni lat

POCZĄTKI MARCINOWA

Marcinów zalicza się do wsi, które powstały prawdopodobnie w okresie przed lokacyjnym przed połową XIII wieku. Pierwsze wzmianki dotyczące wsi pochodzą jednak dopiero z połowy XIV wieku. W wielu opracowaniach Marcinów bywa często mylony z Marcinkowem w Krowiarkach, co bywa przyczyną nieporozumień i sprzecznych informacji, np. o wydobyciu tu galeny i srebra, czy o istniejących w XIV i XV wieku sztolniach i kopalniach. Zasadza się to na zwykłej pomyłce, spowodowanej przez podobieństwo nazw obu wsi.

MARCINÓW W ŚREDNIOWIECZU

Marcinów od samego początku był osadą wyłącznie rolniczą. W 2 połowie XIV wieku należał prawdopodobnie do Katheriny Chusnik, która występowała też w dokumentach jako Richnow. W 1369 roku niejaki Ditherich Rol wymieniany jest w dokumencie w związku ze wsią. W 1393 roku przy okazji ustanowienia w Marcinowie lenna rycerskiego przez królewskiego namiestnika Kłodzka Stefana Poduschkę, wymieniali byli: Katherina von Richnow i Otto Ratold. Przypuszczalnie w tym czasie utworzono tu wolne sędziostwo.

W XV wieku Marcinów wszedł w skład rozległych posiadłości rodu von Panwitzów, którzy występowali wielokrotnie w źródłach z tego okresu jako właściciel wsi. W 1412 roku jako sędziowie pojawili się bracia Paul i Jacob. W 1421 osadę posiadał Nickil Beme, natomiast w 1424 rok sędziostwo okresowo znalazło się w rękach kłodzkich franciszkanów. W 1465 roku wieś należała do Hansa von Panwitza, a w związku z sędziostwem wymieniani byli Christoff Niclin i Hans Heczel. W 1495 roku dobra w Młynowie (chyba sędziostwo) oraz 2 łany były przedmiotem transakcji z Wenzelem Smohelem z Piszkowic. W tym czasie wystąpił też sędzia Michael Krall. Z kolei w 1496 roku dwór, sędziostwo i 10 łanów gruntu było przedmiotem transakcji pomiędzy Hansem von Pannwitzem i Hansem von Haugwitzem natomiast sędzia pisał się wówczas Michael von Matzdorf.